Gerçekler yalnızdır,
Yalanlar uykulu...
Yalnızlık; 
Suratına çarpılan bir avuç soğuk su.
Sonra gözlerini açarsın,
Çoktan terk etmiştir seni
ezbere bildiğin şehir.
Ne kadar kalabalıksa
Caddeler, sokaklar, meydanlar...
O kadar yabancısındır artık.
Sonra,
Akrep yelkovanı kovalamayı bıraktığında
Tekrar uyursun,
Uyanmaya başka bir şehre
ve yinelenen bir yalnızlığa.

Ömür dedikleri;
Akrebin yelkovanı kovalaması değil
Göz kapaklarının arasında geçen zaman.
Ömür dedikleri;
Doğumdan ölüme gitmek değil,
Ölümden sana gelebilmektir.
Benim ömür dediğim kısacası,
Bir çift yüreğin kıraathanesi,
Avucunda demlediğin ter damlaları...