Ben hiç olamadım...

Meyveleri kürtajla alınmış bir ağacın

                                             dallarında astım kendimi.

Leylekler ağladı başucunda 

Gözleri bağlanmış hayallerimin

Ben hiç doğamadım...

EMRE DOĞRUL

Aklıma tecavüz ediyor
paranoyak pencereler
kurşun geçirmez perdeler 
ve delirmeye komşu bir yaşamak.
En son neyi sevdiğini 
neyle seviştiğini umursamayan
Ve parası ödenen bir ömür
burada akan zaman.
Hayat en çok,
çıplakken hissettiriyor kendini
Ne de ironik...
Bahar geliyor ve gözlerdeki tedirginlik
Kurandan bilinen bir ayet gibi...
Bahar her yere elinde çiçeklerle gelmiyor
Ağaçlar dallarında mezarlar açacak sanki


EMRE DOĞRUL